Przemysł powłokowy w Republice Południowej Afryki, zmiany klimatyczne i zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi

Gazy cieplarniane (GHG) powodowane dużą ilością paliw kopalnych i złymi praktykami gospodarowania odpadami to dwa z głównych wyzwań stojących przed afrykańskim przemysłem powłok, stąd pilna potrzeba opracowania innowacyjnych zrównoważonych rozwiązań, które nie tylko zabezpieczą zrównoważony rozwój branży, ale zapewnią producentom i graczom na całym świecie łańcuch wartości charakteryzujący się minimalnymi wydatkami biznesowymi i wysokimi zarobkami.

Eksperci wzywają obecnie do zwrócenia większej uwagi na zużycie energii i praktyki przedkonsumpcyjne w przypadku opakowań, aby ograniczyć ilość odpadów jednorazowych, jeśli region ma skutecznie przyczynić się do osiągnięcia zerowej emisji netto do 2050 r. i rozszerzyć obieg zamknięty w łańcuchu wartości przemysłu powłokowego.

Republika Południowej Afryki
W Republice Południowej Afryki duże uzależnienie zakładów powlekania od źródeł energii opartych na paliwach kopalnych oraz brak dobrze uregulowanych i możliwych do wyegzekwowania procedur usuwania odpadów zmusiły niektóre krajowe firmy zajmujące się powłokami do wyboru inwestycji w rozwiązania w zakresie dostaw czystej energii i opakowań które mogą być ponownie wykorzystane i poddane recyklingowi zarówno przez producentów, jak i ich konsumentów.

Na przykład firma Polyoak Packaging z siedzibą w Kapsztadzie specjalizująca się w projektowaniu i produkcji przyjaznych dla środowiska sztywnych opakowań z tworzyw sztucznych do zastosowań w żywności, napojach i przemyśle, twierdzi, że zmiany klimatyczne i zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi są częściowo przypisywane sektorowi produkcyjnemu, w tym branży powłok, to dwa z „niegodziwych problemów” świata, dla których rozwiązania są jednak dostępne dla innowacyjnych graczy na rynku powłok.

Cohn Gibb, kierownik sprzedaży firmy, powiedział w Johannesburgu w czerwcu 2024 r. Sektor energetyczny odpowiada za ponad 75% emisji gazów cieplarnianych, a światowa energia pochodzi z paliw kopalnych. W Republice Południowej Afryki paliwa kopalne stanowią do 91% całkowitej energii kraju w porównaniu z 80% na świecie, przy czym węgiel dominuje w krajowym zaopatrzeniu w energię elektryczną.

„Afryka Południowa jest 13. największym emitentem gazów cieplarnianych na świecie i posiada najbardziej emisyjny sektor energetyczny spośród krajów G20” – mówi.

Eskom, przedsiębiorstwo energetyczne z Republiki Południowej Afryki, „jest głównym światowym producentem gazów cieplarnianych, ponieważ emituje więcej dwutlenku siarki niż Stany Zjednoczone i Chiny razem wzięte” – zauważa Gibb.

Wysokie emisje dwutlenku siarki mają konsekwencje dla procesu produkcyjnego i systemów w Republice Południowej Afryki, powodując konieczność stosowania opcji czystej energii.
Chęć wspierania globalnych wysiłków na rzecz ograniczenia emisji powodowanych przez paliwa kopalne i obniżenia własnych kosztów operacyjnych, a także łagodzenia ciągłego zmniejszania obciążenia narzuconego przez koszty Eskom, skłoniła firmę Polyoak do przejścia na energię odnawialną, dzięki której firma będzie generować prawie 5,4 miliona kWh rocznie .

Wytworzona czysta energia „pozwoliłaby zaoszczędzić 5610 ton emisji CO2 rocznie, których absorpcję wymagałoby 231 000 drzew rocznie” – mówi Gibb.

Chociaż nowa inwestycja w energię odnawialną jest niewystarczająca do wsparcia działalności Polyoak, w międzyczasie firma zainwestowała w generatory, aby zapewnić nieprzerwane zasilanie podczas odciążania i optymalną wydajność produkcji.

W innym miejscu Gibb twierdzi, że Republika Południowej Afryki jest jednym z krajów o najgorszych praktykach w zakresie gospodarowania odpadami na świecie i potrzebne byłyby innowacyjne rozwiązania w zakresie opakowań stosowane przez producentów powłok, aby zmniejszyć ilość odpadów nienadających się do ponownego użycia i recyklingu w kraju, w którym aż do 35% gospodarstw domowych nie prowadzi żadnej formy zbiórki odpadów. Według Gibba duża część wytwarzanych odpadów jest nielegalnie składowana i wyrzucana do rzek, często rozwijających się nieformalnych osiedli.

Opakowanie wielokrotnego użytku
Największym wyzwaniem w zakresie gospodarki odpadami jest to, że firmy zajmujące się opakowaniami z tworzyw sztucznych i powłok mają możliwość zmniejszenia obciążenia środowiska dzięki trwałym opakowaniom wielokrotnego użytku, które w razie potrzeby można łatwo poddać recyklingowi.

W 2023 r. Departament Leśnictwa, Rybołówstwa i Środowiska Republiki Południowej Afryki opracował krajowe wytyczne dotyczące opakowań, które obejmują cztery kategorie strumieni materiałów opakowaniowych: metali, szkła, papieru i tworzyw sztucznych.

Departament stwierdził, że wytyczne mają pomóc „zmniejszyć ilość opakowań trafiających na wysypiska śmieci poprzez ulepszenie projektu produktu, podniesienie jakości praktyk produkcyjnych i promowanie zapobiegania powstawaniu odpadów”.

„Jednym z kluczowych celów niniejszych wytycznych dotyczących opakowań jest pomoc projektantom wszystkich form opakowań w lepszym zrozumieniu skutków dla środowiska ich decyzji projektowych, promując w ten sposób dobre praktyki środowiskowe bez ograniczania wyboru” – powiedziała była minister DFFE Creecy Barbara, która został przeniesiony do działu transportu.

Gibb twierdzi, że w firmie Polyoak kierownictwo firmy kontynuuje prace nad opakowaniami papierowymi, które skupiają się na „ponownym wykorzystaniu kartonów w celu ochrony drzew”. Ze względów bezpieczeństwa kartony Polyoak są wykonane z tektury przeznaczonej do kontaktu z żywnością.

„Do wyprodukowania tony płyty węglowej potrzeba średnio 17 drzew” – mówi Gibb.
„Nasz program zwrotu kartonów ułatwia ponowne wykorzystanie każdego kartonu średnio pięć razy” – dodaje, powołując się na kamień milowy, jaki zaplanowano na rok 2021, czyli zakup 1600 ton nowych kartonów i ponowne ich wykorzystanie, oszczędzając w ten sposób 6400 drzew”.

Gibb szacuje, że w ciągu ponad roku ponowne wykorzystanie kartonów pozwoli uratować 108 800 drzew, co odpowiada milionowi drzew w ciągu 10 lat.

DFFE szacuje, że w ciągu ostatnich 10 lat w kraju odzyskano do recyklingu ponad 12 milionów ton papieru i opakowań papierowych, a rząd twierdzi, że w 2018 roku zebrano ponad 71% papieru i opakowań nadających się do odzysku, co stanowi 1285 milionów ton.

Jednak największym wyzwaniem stojącym przed Republiką Południowej Afryki, podobnie jak w wielu krajach afrykańskich, jest rosnąca nieuregulowana utylizacja tworzyw sztucznych, zwłaszcza granulatów i nurków z tworzyw sztucznych.

„Przemysł tworzyw sztucznych musi zapobiegać przedostawaniu się granulatów, płatków i proszków tworzyw sztucznych do środowiska z zakładów produkcyjnych i dystrybucyjnych” – stwierdził Gibb.

Obecnie firma Polyoak prowadzi kampanię pod nazwą „Złap ten pellet”, której celem jest zapobieganie przedostawaniu się plastikowych granulek do kanalizacji deszczowej w Republice Południowej Afryki.

„Niestety, plastikowe granulki dla wielu ryb i ptaków są mylone z smacznym posiłkiem, ponieważ przedostały się przez kanalizację deszczową, skąd przedostały się do naszych rzek, płynąc w dół do oceanu i ostatecznie wyrzucając je na nasze plaże”.

Granulki tworzyw sztucznych pochodzą z mikroplastików pochodzących z pyłu opon oraz mikrofibry powstałej w wyniku prania i suszenia w suszarce odzieży nylonowej i poliestrowej.

Co najmniej 87% mikroplastiku sprzedano oznakowanie drogowe (7%), mikrowłókna (35%), kurz miejski (24%), opony (28%) i opony (0,3%).

Sytuacja prawdopodobnie się utrzyma, ponieważ DFFE twierdzi, że Republika Południowej Afryki „nie ma zakrojonych na szeroką skalę programów gospodarki odpadami pokonsumenckimi w zakresie oddzielania i przetwarzania opakowań ulegających biodegradacji i kompostowalności.

„W rezultacie materiały te nie mają samoistnej wartości dla formalnych lub nieformalnych podmiotów zbierających odpady, więc produkty prawdopodobnie pozostaną w środowisku lub w najlepszym razie wylądują na wysypisku” – stwierdził DFFE.

Dzieje się tak pomimo istnienia sekcji 29 i 41 ustawy o ochronie konsumentów oraz ustawy o standardach z 2008 r., sekcji 27 (1) i {2), które zabraniają fałszywych, wprowadzających w błąd lub zwodniczych twierdzeń dotyczących składników produktu lub cech działania, a także fałszywego twierdzenia lub działania przedsiębiorstw w w sposób, który może „stworzyć wrażenie, że produkty są zgodne z normą krajową Republiki Południowej Afryki lub innymi publikacjami SABS”.

W perspektywie krótko- i średnioterminowej DFFE nalega, aby przedsiębiorstwa ograniczały wpływ produktów i usług na środowisko w całym cyklu ich życia, „ponieważ zmiany klimatyczne i zrównoważony rozwój są obecnie największymi wyzwaniami stojącymi przed społeczeństwem, jest to dla nich sprawą najwyższej wagi”.