Eksperci apelują teraz o zwrócenie większej uwagi na zużycie energii i praktyki poprzedzające konsumpcję opakowań, aby zmniejszyć ilość odpadów jednorazowych.
Gazy cieplarniane (GHG) powstające w wyniku wysokich kosztów paliw kopalnych i niewłaściwych praktyk gospodarowania odpadami to dwa główne wyzwania stojące przed afrykańskim przemysłem powłok lakierniczych. Stąd pilna potrzeba innowacyjnych, zrównoważonych rozwiązań, które nie tylko zabezpieczą zrównoważony rozwój branży, ale także zapewnią producentom i podmiotom w całym łańcuchu wartości minimalne wydatki biznesowe i wysokie zyski.
Eksperci apelują teraz o zwiększenie nacisku na zużycie energii i praktyki przedkonsumpcyjne w odniesieniu do opakowań, aby ograniczyć ilość odpadów jednorazowych, jeśli region ma skutecznie przyczynić się do osiągnięcia zerowej emisji netto do 2050 r. i zwiększyć cyrkularność łańcucha wartości branży powłok.
Republika Południowej Afryki
W Republice Południowej Afryki duże uzależnienie od paliw kopalnych w zasilaniu zakładów lakierniczych oraz brak dobrze uregulowanych i możliwych do wyegzekwowania procedur utylizacji odpadów zmusiły niektóre krajowe firmy zajmujące się lakiernictwem do inwestowania w czyste rozwiązania w zakresie dostaw energii i opakowań, które mogą być ponownie wykorzystywane i poddawane recyklingowi zarówno przez producentów, jak i konsumentów.
Na przykład firma Polyoak Packaging z siedzibą w Kapsztadzie, specjalizująca się w projektowaniu i produkcji przyjaznych dla środowiska sztywnych opakowań z tworzyw sztucznych do zastosowań w żywności, napojach i przemyśle, twierdzi, że zmiana klimatu i zanieczyszczenie plastikiem, częściowo przypisywane sektorowi produkcyjnemu, w tym branży powłok, to dwa „trudne problemy” na świecie, ale innowacyjne podmioty działające na rynku powłok potrafią znaleźć dla nich rozwiązania.
Cohn Gibb, dyrektor ds. sprzedaży firmy, powiedział w Johannesburgu w czerwcu 2024 roku, że sektor energetyczny odpowiada za ponad 75% emisji gazów cieplarnianych, a globalna energia pochodzi z paliw kopalnych. W Republice Południowej Afryki paliwa kopalne stanowią aż 91% całkowitej energii w kraju, w porównaniu do 80% na świecie, przy czym węgiel dominuje w krajowym zaopatrzeniu w energię elektryczną.
„RPA jest 13. największym emitentem gazów cieplarnianych na świecie, a jej sektor energetyczny charakteryzuje się największą emisją dwutlenku węgla wśród krajów G20” – powiedział.
Eskom, południowoafrykańskie przedsiębiorstwo energetyczne, „jest największym światowym producentem gazów cieplarnianych, emitując więcej dwutlenku siarki niż USA i Chiny razem wzięte” – zauważa Gibb.
Wysokie emisje dwutlenku siarki mają wpływ na proces produkcyjny i systemy w Republice Południowej Afryki, co wymusza konieczność korzystania z czystych rozwiązań energetycznych.
Chęć wsparcia globalnych wysiłków na rzecz ograniczenia emisji generowanych przez paliwa kopalne oraz obniżenia własnych kosztów operacyjnych, a także złagodzenia skutków ciągłych przerw w dostawach prądu spowodowanych kosztami Eskom, skłoniły firmę Polyoak do przejścia na energię odnawialną, dzięki której firma będzie generować rocznie prawie 5,4 miliona kWh.
Wytworzona w ten sposób czysta energia „zaoszczędziłaby 5610 ton emisji CO2 rocznie, do pochłonięcia której trzeba by było sadzić 231 000 drzew” – mówi Gibb.
Mimo że nowe inwestycje w energię odnawialną są niewystarczające do wsparcia działalności Polyoak, firma zainwestowała w międzyczasie w generatory, aby zapewnić nieprzerwane zasilanie podczas przerw w dostawie prądu, co przełoży się na optymalną wydajność produkcji.
Gibb twierdzi, że Republika Południowej Afryki jest jednym z krajów o najgorszych praktykach gospodarowania odpadami na świecie i że konieczne byłoby wprowadzenie innowacyjnych rozwiązań w zakresie opakowań przez producentów powłok, aby zmniejszyć ilość odpadów nienadających się do ponownego wykorzystania i recyklingu w kraju, w którym aż 35% gospodarstw domowych nie ma żadnej formy zbiórki odpadów. Według Gibba, duża część wytwarzanych odpadów jest nielegalnie składowana i składowana w śmietnikach, często rozszerzając nieformalne osiedla.
Opakowania wielokrotnego użytku
Największe wyzwanie w zakresie gospodarowania odpadami stanowią firmy zajmujące się opakowaniami z tworzyw sztucznych i powłok, a także dostawcy tych opakowań mają szansę zmniejszyć obciążenie środowiska dzięki trwałym, nadającym się do ponownego użytku opakowaniom, które w razie potrzeby można łatwo poddać recyklingowi.
W 2023 r. Departament Leśnictwa, Rybołówstwa i Środowiska Republiki Południowej Afryki opracował krajowe wytyczne dotyczące opakowań, obejmujące cztery kategorie strumieni materiałów opakowaniowych: metale, szkło, papier i tworzywa sztuczne.
Jak poinformował departament, wytyczne mają pomóc „zmniejszyć ilość opakowań trafiających na wysypiska śmieci poprzez udoskonalenie konstrukcji produktów, podniesienie jakości praktyk produkcyjnych i promowanie zapobiegania powstawaniu odpadów”.
„Jednym z głównych celów tych wytycznych dotyczących opakowań jest pomoc projektantom wszelkiego rodzaju opakowań w lepszym zrozumieniu wpływu ich decyzji projektowych na środowisko, a tym samym promowanie dobrych praktyk ekologicznych bez ograniczania wyboru” – powiedziała była minister DFFE Creecy Barbara, która od tamtej pory została przeniesiona do departamentu transportu.
Gibb mówi, że w Polyoak kierownictwo firmy intensywnie pracuje nad opakowaniami papierowymi, które mają na celu „ponowne wykorzystanie kartonów w celu ratowania drzew”. Kartony Polyoak są ze względów bezpieczeństwa wykonane z tektury dopuszczonej do kontaktu z żywnością.
„Do wyprodukowania jednej tony płyty węglowej potrzeba średnio 17 drzew” – mówi Gibb.
„Nasz program zwrotu kartonów ułatwia ponowne wykorzystanie każdego kartonu średnio pięć razy” – dodaje, wskazując na kamień milowy z 2021 r., jakim był zakup 1600 ton nowych kartonów i ich ponowne wykorzystanie, co pozwoliło zaoszczędzić 6400 drzew”.
Gibb szacuje, że w ciągu ponad roku ponowne wykorzystanie kartonów pozwoli zaoszczędzić 108 800 drzew, co odpowiada milionowi drzew w ciągu 10 lat.
DFFE szacuje, że w ciągu ostatnich 10 lat w kraju odzyskano ponad 12 milionów ton papieru i opakowań papierowych do recyklingu, a rząd twierdzi, że w 2018 r. zebrano ponad 71% papieru i opakowań nadających się do recyklingu, co wyniosło 1,285 miliona ton.
Jednak największym wyzwaniem stojącym przed RPA, podobnie jak przed wieloma innymi krajami afrykańskimi, jest rosnąca liczba nieuregulowanych przepisów dotyczących utylizacji tworzyw sztucznych, zwłaszcza granulatu lub granulek plastikowych.
„Branża tworzyw sztucznych musi zapobiegać przedostawaniu się do środowiska plastikowych granulek, płatków i proszków z zakładów produkcyjnych i dystrybucyjnych” – powiedział Gibb.
Obecnie firma Polyoak prowadzi kampanię pod nazwą „Catch that pellet drive”, której celem jest zapobieganie przedostawaniu się plastikowych granulek do południowoafrykańskich kanalizacji deszczowych.
„Niestety, plastikowe granulki są mylone przez wiele ryb i ptaków z smacznym pożywieniem. Przedostają się one do rzek, a następnie do oceanu i ostatecznie lądują na naszych plażach.
Granulat plastiku powstaje z mikroplastiku pochodzącego z pyłu opon oraz mikrofibry powstałej w wyniku prania i suszenia w suszarce bębnowej odzieży nylonowej i poliestrowej.
Co najmniej 87% mikroplastiku trafiło do oznakowań drogowych (7%), mikrowłókien (35%), kurzu miejskiego (24%), opon (28%) i granulek (0,3%).
Taka sytuacja prawdopodobnie będzie się utrzymywać, ponieważ DFFE twierdzi, że w RPA „nie ma programów gospodarowania odpadami pokonsumenckimi na dużą skalę, obejmujących oddzielanie i przetwarzanie opakowań biodegradowalnych i kompostowalnych.
„W rezultacie materiały te nie mają żadnej wartości dla formalnych ani nieformalnych zbieraczy odpadów, więc produkty te najprawdopodobniej pozostaną w środowisku lub w najlepszym przypadku trafią na wysypisko śmieci” – stwierdza DFFE.
Dzieje się tak pomimo istnienia sekcji 29 i 41 ustawy o ochronie konsumentów oraz sekcji 27(1) i {2) ustawy o normach z 2008 r., które zakazują fałszywych, wprowadzających w błąd lub oszukańczych twierdzeń dotyczących składników produktów lub cech wydajności, a także pomimo zakazu fałszywego twierdzenia lub działania przez przedsiębiorstwa w sposób, który może „stworzyć wrażenie, że produkty są zgodne z Południowoafrykańską Normą Krajową lub innymi publikacjami SABS”.
W perspektywie krótko- i średnioterminowej DFFE wzywa przedsiębiorstwa do zmniejszenia wpływu produktów i usług na środowisko w całym ich cyklu życia, „ponieważ zmiany klimatu i zrównoważony rozwój stanowią obecnie największe wyzwania społeczne, jest to dla nas sprawą najwyższej wagi”.
Czas publikacji: 22-08-2024
