Wodne powłoki UV można szybko usieciować i utwardzić pod wpływem fotoinicjatorów i światła ultrafioletowego. Największą zaletą żywic wodnych jest możliwość kontrolowania lepkości, ich czystość, przyjazność dla środowiska, energooszczędność i wydajność, a także możliwość dostosowania struktury chemicznej prepolimeru do rzeczywistych potrzeb. System ten ma jednak nadal pewne wady, takie jak konieczność poprawy długoterminowej stabilności dyspersji wodnej powłoki oraz absorpcji wody przez utwardzoną powłokę. Niektórzy naukowcy wskazują, że w przyszłości technologia utwardzania światłem wodnym będzie się rozwijać w następujących aspektach.
(1) Przygotowanie nowych oligomerów: charakteryzujących się niską lepkością, wysoką aktywnością, wysoką zawartością substancji stałych, wielofunkcyjnością i hiperrozgałęzieniem.
(2) Opracowanie nowych reaktywnych rozcieńczalników, w tym nowych reaktywnych rozcieńczalników akrylowych o wysokim współczynniku konwersji, wysokiej reaktywności i niskim skurczu objętościowym.
(3) Badania nad nowymi systemami utwardzania: Aby przezwyciężyć wady niepełnego utwardzania, czasami spowodowane ograniczoną penetracją światła UV, stosuje się podwójne systemy utwardzania, takie jak fotoutwardzanie rodnikowe/kationowe, fotoutwardzanie rodnikowe, utwardzanie termiczne, fotoutwardzanie rodnikowe i fotoutwardzanie rodnikowe. W oparciu o fotoutwardzanie/utwardzanie beztlenowe, fotoutwardzanie rodnikowe/utwardzanie wilgocią, fotoutwardzanie rodnikowe/utwardzanie redoks itp., można w pełni wykorzystać efekt synergii obu systemów, co sprzyja dalszemu rozwojowi dziedziny zastosowań wodorozcieńczalnych materiałów fotoutwardzalnych.
Czas publikacji: 25 lipca 2025 r.
