Uzyskanie matowego wykończenia w przypadku powłok utwardzanych promieniami UV, składających się w 100% z części stałych, może być trudne. W niedawnym artykule opisano różne środki matujące i wyjaśniono, jakie inne zmienne recepturowe są istotne.
Główny artykuł w najnowszym numerze czasopisma „European Coatings Journal” opisuje trudności w uzyskaniu matowych powłok UV, w 100% zawierających ciała stałe. Na przykład, produkty konsumenckie są narażone na wielokrotne zużycie i zanieczyszczenia przez cały cykl życia, dlatego powłoki o miękkiej fakturze muszą być bardzo trwałe. Jednak znalezienie równowagi między miękkością a odpornością na zużycie stanowi ogromne wyzwanie. Ponadto, znaczny skurcz folii stanowi przeszkodę w uzyskaniu dobrego efektu matowania.
Autorzy przetestowali różne kombinacje krzemionkowych środków matujących i rozcieńczalników reaktywnych w promieniowaniu UV, badając ich reologię i wygląd. Test wykazał dużą zmienność wyników, w zależności od rodzaju krzemionki i rozcieńczalników.
Dodatkowo, autorzy badali ultradrobne proszki poliamidowe, które charakteryzowały się wysoką wydajnością matowania i miały mniejszy wpływ na reologię niż krzemionki. Jako trzecią opcję zbadano wstępne utwardzanie ekscymerem. Technologia ta jest wykorzystywana w wielu sektorach przemysłu i zastosowaniach. Ekscymer oznacza „wzbudzony dimer”, czyli dimer (np. gaz Xe-Xe-, Kr-Cl), który jest wzbudzany do wyższego stanu energetycznego po przyłożeniu napięcia przemiennego. Ponieważ te „wzbudzone dimery” są niestabilne, rozpadają się w ciągu kilku nanosekund, przekształcając energię wzbudzenia w promieniowanie optyczne. Technologia ta dała dobre rezultaty, jednak tylko w niektórych przypadkach.
29 maja Xavier Drujon, autor artykułu, omówi badanie i jego wyniki podczas naszego comiesięcznego webcastu European Coatings Live. Udział w webcastcie jest całkowicie bezpłatny.
Czas publikacji: 16 maja 2023 r.
